Zijn uiteindelijk mening over de buitenwereld was ingewikkeld. Voor eeuwig dezelfde dag meemaken was niet zijn visie van de toekomst, maar het gaf een stuk minder stress en verantwoordelijkheden en veel meer vrijheid dan hij buiten de lus ooit zou kunnen krijgen. Reden genoeg om het niet echt te missen. ”Exactly,” stemde Alicia in waarna het stil viel. In gedachten verzonken over het onderwerp en half geconcentreerd op de route liep Blake verder tot ze bij de winkel aankwamen. ”There it is,” wees Alicia hem uit. Zijn blik ging weer omhoog en zijn gedachten werden verbroken. Vanaf hier was de winkel nauwelijks zichtbaar en eerlijk gezegd was het precies wat hij verwacht had van een winkel voor wetenschapsspullen. Perfect om onopvallend te krijgen wat hij wilde hebben. Hij volgde haar naar binnen waar hij zijn blik meteen over de vele spullen liet glijden. Van de helft had hij geen idee wat het was. ”How about we both get what we want and meet up again when we’re done?” stelde hij voor met een glimlach. Dan zou het ook makkelijker zijn om te kijken hoe het zat met de wat minder legale stoffen die hij wilde hebben. Met haar instemming liep hij weg naar het eerste schap dat bij binnenkomst zijn aandacht al getrokken had. Er stond een grote verzameling aan boeken die allemaal even scheikundig en even interessant leken. Zodra zijn blik viel op een over psilocybine substanties had Blake zijn keuze gemaakt. Nu de rest van wat hij wilde hebben nog.

Een paar keer ging zijn blik naar Alicia die ook druk bezig leek met alle spullen die ze binnen wilde halen. Waardoor hij zich ook weer focuste op de boeken en daarna zoals hij tegen haar gezegd had ook de dingen als reageerbuisjes en een microscoop. Bij elkaar was het een dure verzameling, maar hij had geld genoeg opgespaard. Na de technische spullen kwamen de stoffen. Hij moest er diep de winkel voor inlopen buiten het zicht van iedereen om het spul te vinden dat hij echt nodig had als hij met zijn eigen drugs wilde experimenteren. Met alles wat hij kon vinden rekende hij af zodat hij ook zijn handen vol had voor hij zich weer bij Alicia aansloot met een enthousiaste grijns. ”I got all I need,” deelde hij mee terwijl hij de tassen even in voorbeeld omhoog hield. Daarmee konden ze de weg terug naar huis beginnen, in een gesprek vooral aangedreven door hem over de dingen die er niet echt toededen om de tijd te verspillen tot ze terug in de lus waren. Waar Blake meteen vertrok naar zijn kamer om zijn nieuwe aanwinsten te kunnen bewonderen en uit te stallen op zijn bureau. Zeker van zijn mening over Alicia was hij nog niet, ze was aardig maar had iets mysterieus achter al haar uitspraken liggen. Echt zijn business was het ook niet. Het was veel leuker om zich bezig te houden met het opzetten van zijn spullen.